Ευτελές;;; πολύτιμο;;;;

Το «πολύτιμο» σε αντίθεση με  το «ευτελές» αποτελεί αναγκαία συνθήκη για την τέχνη ?Σε ορισμένες  κοινωνίες οι πέτρες ,τα κογχύλια και τα γουρούνια θεωρούνται ως βασικές αξίες, συμβολικές και ανταλλακτικές, όπως στις δυτικές κοινωνίες το χρυσάφι και τα διαμάντια. Ένα χρυσό άγαλμα εδώ ,είναι εκεί ένα ευτελές αντικείμενο .Ένα περιδέραιο με κογχυλάκια εκεί είναι εδώ ένα φτωχό δώρο .Να ψάχνουμε  λοιπόν για πρώτη ύλη σε λατομεία για άσπρο μικροκρυσταλλικό μάρμαρο η στους σκουπιδοτενεκέδες των μεγαλουπόλεων?
Το «ευτελές» μπορεί να οδηγήσει στο «τέλειο»? Εξαρτάται από το ερώτημα και την δοκιμασία που υποβάλλεται το ευτελές στο όνομα  βέβαια της τέχνης. Η πρώτη ύλη καθορίζει εν μέρει αλλά δεν προσδιορίζει την αισθητική εμβέλεια του τελικού έργου. Ο Μίδας δεν βασιλεύει (ακόμη) στην επικράτεια της τέχνης.
Το «ευτελές» συνδέεται με το «καθημερινό» , ωστόσο ,τι  θάταν το εξαιρετικό και το μοναδικό αν δεν ήταν σε συσχέτιση με το σύνηθες? Αναμφίβολα μέχρι πρόσφατα στον χρεοκοπημένο καπιταλισμό η τάξη και επανάληψη βασίλευαν και  το «καθημερινό»  ήταν οργανωμένο χωρίς εντάσεις  μεταφυσικές. Τι είναι  σήμερα, εντέλει, ευτελές, το υλικό η το άυλο?
Η κοινωνία της μάζας ή κοινωνία της αφθονίας στηρίζεται στην πληθοπαραγωγή και το χρήσιμο-άχρηστο προϊόν, ο μετασχηματισμός του τελευταίου σε έργο τέχνης  μήπως  λειτουργεί ως «ξόρκι»?
Το ευτελές αντικείμενο ίσως παραπέμπει στο ευτελές υποκείμενο και ο υπερπληθυσμός των προϊόντων συναγωνίζεται τον υπερπληθυσμό των προσώπων.

Δημοσθένης Αγραφιώτης
Ποιητής, καλλιτέχνης διαμέσων
Poet, intermedia artist